Zgodnie ze statystykami opracowanymi przez Fundację Pomocy Ofiarom Błędów Medycznych wynika, że każdego roku wzrasta o około 15 % w stosunku do roku poprzedniego liczba postępowań o uznanie błędów medycznych i przyznanie za nie odszkodowań. Ogólną liczbę roszczeń tj. spraw, które kończą się: pozwem wniesionym do sądu, złożeniem skargi do izby lekarskiej, wojewódzkiej komisji ds. zdarzeń medycznych lub zawiadomieniem do prokuratury, określa się obecnie – szacunkowo – na blisko 6 tysięcy spraw rocznie. Z punktu widzenia statystyki, jest zatem prawdopodobne, że spotka to co najmniej raz, każdego kto wykonuje zawód medyczny.
Rozpocznijmy od podzielenia procesu zgłaszania roszczeń z tytułu nadużycia w sztuce na 5 typowych etapów i trochę go rozpracujmy.
Na uwagę zasługuje, że nie chodzi tu tylko o zdarzenie, które w istocie jest błędem medycznym, ale także o takie, które może mylnie pociągać przeciwko Tobie sprawę o błąd medyczny. Zakładam bowiem, i tak też wynika z praktyki Kancelarii ANSWER, że roszczeniowość pacjentów bywa większa niż nieuważność personelu medycznego. Zdarza się, że pacjenci mylnie, jako błąd medyczny traktują np.: powikłanie po zabiegu czy nieosiągnięcie zamierzonego skutku terapeutycznego. Sprawy dotyczące błędów w sztuce rozpoczynają się najczęściej od zdarzenia niepożądanego dla pacjenta, co może wcale nie być wynikiem winy personelu medycznego. Każdy ma prawo i może zdecydować się na złożenie pozwu, skierować sprawę do organów ścigania lub do organów samorządu zawodowego. Nierzadko zdarza się, że lekarz zostaje pociągnięty do odpowiedzialności kilka lat po przeprowadzeniu leczenia, zwłaszcza jeśli problem nie pojawił się od razu.
Jeszcze przed złożeniem pozwu, zapewne otrzymasz informację o zamiarze wytoczenia przeciwko Tobie sprawy sądowej. Zwykle odbywa się to za pośrednictwem listu poleconego wysłanego przez samego pokrzywdzonego lub jego pełnomocnika. Wezwanie może nie zostać skierowane bezpośrednio do Ciebie, ale np. do placówki, w której nastąpił incydent. Przy czym, jeżeli już je otrzymasz lub dowiesz się, że wezwanie takie dotarło do placówki i dotyczy Twojej osoby lub Twojego działania, dobrze by było niezwłocznie skontaktować się z prawnikiem. W przyszłości prawnik będzie Twoim głównym przewodnikiem w tej sprawie i w nadchodzącym czasie może się okazać, że będziesz z nim dużo współpracować. Konieczne może się wówczas okazać także powiadomienie Twojego zleceniodawcy lub Twojego ubezpieczyciela, ale w tym zakresie powinieneś polegać na radzie prawnika.
Po otrzymaniu wezwania należy zająć się zgromadzeniem i analizą wszystkich danych jakie konieczne będą w celu szczegółowej oceny zdarzenia. Na tym etapie zaczyna się także praca nad zabezpieczeniem dowodów, ustaleniem ewentualnej linii obrony przed roszczeniem oraz określeniem potencjalnych scenariuszy sprawy. Ale także przeanalizowanie postanowień Twoich umów i polisy ubezpieczeniowej oraz zastanowienia się nad jej ewentualnym wykorzystaniem.
Po zebraniu danych i po konsultacjach z prawnikiem należy ustalić najlepszy sposób dalszego postępowania. Może to być stanowcza obrona Twoich racji i nieuznanie roszczeń, a może to być ścieżka szukania ugodowego zakończenia sprawy. Jeśli Twoja polisa ubezpieczeniowa jest wystarczająca by pokryć roszczenie możesz rozważyć także włączenie ubezpieczyciela w proces ugodowego rozwiązania sporu. Powinieneś wówczas współpracować ze swoim prawnikiem, aby omówić dostępne opcje i ustalić, czy ugodzenie sprawy na tym etapie ma sens i czy przypadkiem nie pociągnie za sobą negatywnych skutków w dalszej perspektywie. Podjęta na tym etapie decyzja wyznaczy kierunek dalszych działań. Nie oznacza to, że zupełnie niemożliwa jest modyfikacja tego kierunku, ale należy też pamiętać, że konsekwencja w działaniu z pewnością będzie istotna.
Jeśli wspólnie z prawnikiem postanowisz o zawarciu ugody, wówczas należy do niej umiejętnie przekonać także drugą stronę. Jeżeli Twój prawnik doradził nie uznawać roszczenia wówczas powinien on poinformować o tym – w Twoim imieniu – drugą stronę. Z naszych doświadczeń wynika, że jeśli w odpowiedzi uda się zręcznie wykazać oczywistą niezasadność roszczenia, sprawa może zakończyć się na tym etapie sprawy. W przypadkach, jeśli sam incydent nie jest jednoznaczny zbyt szczegółowa odpowiedź i odkrywanie wszystkich argumentów obrony przez roszczeniami może nie być najszczęśliwszym rozwiązaniem. W każdym razie, w przypadku, jeśli pacjent (lub w przypadku jego śmierci – rodzina) zdecyduje się skierować sprawę na drogę określonego postępowania, w tym postępowania sądowego wówczas sprawa będzie rozstrzygana przez sąd.
Roszczenia z tytułu nadużyć w sztuce zazwyczaj mogą być długotrwałe i stresujące, ale TY możesz zrobić kilka rzeczy, aby proces przebiegał tak sprawnie, jak to możliwe i pomógł uzyskać korzystniejszy wynik. Oto 3 wskazówki, które warto znać i wziąć poważnie pod uwagę:
Wskazówka nr 1
Nie zamiataj problemu pod dywan. Zabezpiecz jak najwięcej informacji związanych ze zdarzeniem, a w szczególności swoją w tym rolą. Staraj się poznać ocenę tych zdarzeń także od Twoich współpracowników oraz skonsultuj prawidłowe działania ze znanymi Tobie ekspertami. Staraj się nie panikować i nie rób nadmiarowego zamieszania wokół tematu, staraj się działać rzeczowo i konkretnie. W razie wątpliwości, co do najbardziej optymalnego sposobu postępowania, skontaktuj się z prawnikiem.
Wskazówka nr 2
Zapisuj faktyczne zestawienia zdarzeń w dokumentacji medycznej pacjenta wraz z notatkami dotyczącymi dalszej opieki. Upewnij się, że zawiera pełny opis Twojej interakcji z pacjentem. Jeśli nie zgadzasz się z innym lekarzem czy pracownikiem służby zdrowia, nie wykorzystuj dokumentacji medycznej do wpisywania tam swoich obaw; raczej dokładnie udokumentuj podstawę swojego leczenia. Na przykład, jeśli wiesz, że dr Kowalski popełnił błąd, nie umieszczaj tego w aktach pacjenta. Możesz załatwić to osobno np. z administracją placówki. Nie antydatuj żadnych wpisów w dokumentacji medycznej i unikaj tworzenia wpisów, które mogą sprawiać wrażenie poprawek. Lepiej dodać uzupełnienie, niż wracać i zmieniać to, co zostało już ustalone. Pamiętaj, że dokumentacja medyczna z pewnością będzie dopuszczona jako dowód przed sądem. Zapisuj w dokumentacji wszystko co jest związane z opieką nad pacjentem, w tym jego niestosowanie się do zaleceń (np. “pacjent nie wykonał zleconych mu badań”, „pacjent nie przyszedł na wizytę kontrolną”). Nie odnotowuj zdarzeń, które nie dotyczą opieki nad pacjentem (np. “rodzina pacjenta była wściekła”, “powiadomiono prawnika szpitala”). Twoja dokumentacja medyczna powinna być dokładna, aktualna i obiektywna i związana z procesem świadczenia usług zdrowotnych.
Wskazówka nr 3
Powinieneś prawnikowi powiedzieć o wszystkim co wiesz, a także o swoich obawach lub rozterkach. Twój prawnik chce, abyś był dobrze przygotowany na przebieg całego postępowania, więc skorzystaj z jego rad. Bądź otwarty i szczery. Bądź cierpliwy i pomocny podczas zbierania informacji i udzielania wskazówek podczas przygotowań do zeznań i innych przesłuchań. Prawnik będzie wstępnie bazował na Twojej wiedzy medycznej, więc powinieneś ją przedstawiać w sposób maksymalnie obiektywny i kompleksowy. Im więcej prawnik będzie znał zagrożeń, tym lepiej przygotuje Cię do obrony przed nimi.
Jeśli masz jakieś pytania na temat błędów medycznych lub masz inne tematy, które chcesz, abyśmy omówili, po prostu daj nam o tym znać. Jeśli uznasz informacje od nas za pomocne, polub nas lub napisz recenzję. Chętnie poznamy Twoje zdanie.
Czytaj nasz blog https://answer.com.pl/category/recepta-na-prawo/
Słuchaj https://open.spotify.com/user/31eyh2bj565c4kpriopnfkksjwwasi=2IbxJczMQi2ie5y9cFSgqA
Subskrybuj https://www.youtube.com/watchv=acUwTDSdwdQ&list=U7I7nBW6RhFs1nnffybyKww
Konto: 30 1600 1404 1843 4058 0000 0001
Biuro Poznań
ul. Libelta 29A/4
61-707 Poznań
E-mail: kancelaria@answer.com.pl
