CZEGO MOŻE DOMAGAĆ SIĘ PACJENT ZA BŁĄD MEDYCZNY

Odtwórz wideo

"Nowy odcinek przybliża katalog narzędzi cywilnoprawnych, po jakie może w ewentualnym procesie sięgać pacjent. Poznajemy zasady szacowania szkody oraz otrzymujemy informacje dotyczące postępowania w przypadku, gdy nie są znane wszystkie skutki błędu medycznego."
Mec. Michał Sobczak

Istnieje kilka rodzajów świadczeń, których zasądzenia może się domagać pacjent na drodze cywilnej w przypadku nadużycia w sztuce medycznej. Zasadniczo możemy je podzielić na szkody o charakterze materialnym oraz na krzywdę, która będzie ma wymiar niematerialny.

SZKODA – ANALIZA

Przykładem świadczenia materialnego jest odszkodowanie. Na wysokość odszkodowania składają się zwykle:

wydatki na leczenie
koszty ciągłej opieki medycznej,
koszty dojazdów związanych z leczeniem,
utrata dochodów poszkodowanego z uwagi na niemożność wykonywania pracy zarobkowej
koszty przyuczenia się do nowej profesji.

Nie ma katalogu zamkniętego składników odszkodowania. W zasadzie każdy, udokumentowany i uzasadniony koszt może być wskazywany sądowi do zasądzenia, pod warunkiem, że został poniesiony w związku z powstałą szkodą.

Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać zasądzenia odpowiedniej renty. Renta może być płatna jednorazowo lub okresowo. Najczęściej jednak żądanie dotyczy wypłacania renty miesięcznej.

Co ciekawe – poszkodowany może w procesie cywilnym wystąpić o ustalenie odpowiedzialności placówki medycznej na przyszłość. Takie wnioski pojawiają się zwykle w sytuacji, gdy w momencie wydania wyroku nie można jeszcze stwierdzić wszystkich następstw danego zdarzenia powodującego szkodę lub jej pełnej wysokości. W przypadku uwzględnienia takiego wniosku przez sąd, jeśli w przyszłości ujawnią się inne niekorzystne skutki danego zdarzenia, wówczas pozwany będzie musiał je pokryć.

KRZYWDA – ANALIZA

Przykładem świadczenia niematerialnego w prawie polskim jest zadośćuczynienie. Zadośćuczynienie będzie należne w przypadku doznania przez pacjenta krzywdy, wyrażającej się na przykład:

w bólu i cierpieniu, utracie narządu lub kończyny,
zmniejszeniu radości z życia.

Ustalenie wysokości zadośćuczynienia jest trudne z praktycznego punktu widzenia, ponieważ nie ma żadnych obiektywnych wskaźników, które pozwalałyby zmierzyć rozmiar krzywdy. Dlatego wyroki dotyczące zadośćuczynienia cechują się dużą nieprzewidywalnością. Sądy przyznają zadośćuczynienie w wysokości od kilku do nawet kilkuset tysięcy złotych.

Na przykład, jeśli ktoś był zapalonym maratończykiem, a następnie w wyniku działania lekarza doznał uszkodzenia kolana lub kostki, która nie pozwala mu cieszyć się tą pasją, sąd musi ustalić w jaki sposób wycenić taką krzywdę. Szacując wysokość zadośćuczynienia sądy biorą pod uwagę wiele czynników takich jak m.in: wiek poszkodowanego, stopień cierpień i natężenia bólu, nieodwracalność następstw, długotrwałość procesu leczenia czy opieki. O ostatecznym rozmiarze kwoty do zapłaty decydować będą indywidualne kwestie związane z danym przypadkiem.