Kupujący jest uprawniony do składania reklamacji w ramach rękojmi. W taki sposób dochodzi od sprzedającego odpowiedzialności w związku z wadą fizyczną lub prawną zakupionego towaru. Z tytułu rękojmi strony mogą odpowiedzialność rozszerzyć, ograniczyć lub wyłączyć. Jeżeli kupującym jest konsument, ograniczenie lub wyłączenie odpowiedzialności z tytułu rękojmi jest dopuszczalne tylko w przypadkach określonych przez ustawodawcę. W handlu elektronicznym ważną rolę odgrywa treść regulaminów sklepów internetowych lub innych platform sprzedażowych. Na ograniczenia odpowiedzialności lub wyłączenie odpowiedzialności szczególną uwagę powinni zwracać kupujący będący przedsiębiorcami.
Artykuł dostępny również na stronie internetowej magazynu „E-commerce & Digital Marketing”
Wada fizyczna polega na niezgodności towaru z umową, w szczególności, jeżeli:
Wada prawna towaru dotyczy własności towaru i jej ograniczeń. Wady prawne obejmują takie sytuacje, jak:
To kupujący wybiera żądanie. Jednakże w niektórych przypadkach i pod warunkami przewidzianymi ustawą sprzedający może się nie zgodzić z wyborem kupującego i zaproponować inne rozwiązanie w związku z istnieniem wady. Dzieje się tak w sytuacji, gdy kupujący żąda wymiany towaru lub jego naprawy. Wówczas sprzedający może odmówić spełnienia tego żądania, jeżeli jest ono niemożliwe do zrealizowania (na przykład z uwagi na brak towaru lub części zamiennych) albo żądanie wymagałoby nadmiernych kosztów (na przykład wymiana towaru może być nadmierna w sytuacji niewielkiego uszkodzenia części zamiennej). Przy ocenie nadmierności kosztów należy uwzględnić wartość towaru wolnego od wad, rodzaj i znaczenie stwierdzonej wady, a także niedogodności, na jakie narażałby kupującego inny sposób zaspokojenia. Jeżeli kupującym jest przedsiębiorca, sprzedający może odmówić wymiany towaru na wolny od wad lub usunięcia wady także wtedy, gdy koszty zadośćuczynienia temu obowiązkowi przewyższają cenę rzeczy sprzedanej. Jeżeli sprzedający odmawia wykonania żądania kupującego, ma obowiązek wskazać inne rozwiązanie. Kupujący będący konsumentem może przystać na to rozwiązanie lub zażądać innego. Przy czym należy wziąć pod uwagę, że istnieje też możliwość obniżenia ceny towaru lub odstąpienia od umowy w przypadku istotności wady.
Przykład:
Konsument zwrócił w ramach reklamacji smartfon, który przestał działać i zażądał wymiany na nowy. Sprzedający po jego sprawdzeniu ustalił, że dla naprawy smartfonu wystarczy wymienić tylko jedną część zamienną. Ze względu na nadmierne koszty sprzedający odmówił wymiany towaru i zaproponował naprawę. Konsument jednak nie był zainteresowany takim rozwiązaniem i zażądał obniżenia ceny.
Sprzedający powinien wymienić towar lub go naprawić w rozsądnym czasie. Jeśli tego nie uczyni, kupujący może wyznaczyć termin na spełnienie żądania. W przypadku bezskutecznego upływu terminu, kupujący może odstąpić od umowy lub zażądać obniżenia ceny.
Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedający niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni towar wadliwy na wolny od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli towar był już wymieniony lub naprawiany przez sprzedającego albo sprzedający nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady. W takiej sytuacji sprzedawca nie ma prawa odmówić kupującemu obniżenia ceny lub odstąpienia od umowy.
Żądanie odstąpienia od umowy może mieć miejsce tylko wtedy, gdy wada jest istotna (na przykład poważne uszkodzenie mechanizmu zegarka). W sytuacji żądania przez kupującego obniżenia ceny, powinien on określić kwotę, o jaką cena zakupu towaru ma zostać obniżona. Cena ta powinna odpowiadać wartości towaru z wadą.
Przykład:
Konsument zwrócił w ramach reklamacji smartfon, który przestał działać i zażądał odstąpienia od umowy. Sprzedający po jego sprawdzeniu ustalił, że dla naprawy smartfonu wystarczy wymienić tylko jedną część zamienną. Sprzedający zaproponował naprawę. Konsument nie zgodził się i zażądał wymiany towaru na nowy. Sprzedający odmówił z uwagi na nadmierne koszty i ponownie zaproponował naprawę. Konsument przystał na tę propozycję, mimo że mógł skorzystać jeszcze z możliwości obniżenia ceny.
Kupujący może złożyć reklamację w dowolnej formie. W przypadku handlu elektronicznego może mieć to miejsce przy użyciu poczty elektronicznej lub poczty tradycyjnej. W reklamacji należy opisać wadę oraz wyrazić żądanie.
Sprzedający nie może uzależniać przyjęcia reklamacji od dostarczenia paragonu z kasy fiskalnej. Może jednak wymagać jakiegoś dowodu zakupu celem ustalenia odpowiedzialności i ceny. W przypadku zakupów przez Internet zrealizowane zakupy widoczne są często w ramach założonego profilu w danym sklepie internetowym lub platformie sprzedażowej.
Kupujący będący konsumentem musi zgłosić żądanie w ciągu roku od dnia zauważenia wady. Termin na zgłoszenie reklamacji należy odróżnić od okresu odpowiedzialności sprzedającego.
Przy sprzedaży między przedsiębiorcami kupujący traci uprawnienia z tytułu rękojmi, jeżeli nie zbadał towaru w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedającego o wadzie, a w przypadku, gdy wada wyszła na jaw dopiero później – jeżeli nie zawiadomił sprzedającego niezwłocznie po jej stwierdzeniu. Utrata uprawnień z tytułu rękojmi za wady fizyczne towaru nie następuje mimo niezachowania terminów do zbadania rzeczy przez kupującego, będącego przedsiębiorcą lub do zawiadomienia sprzedającego o wadzie, jeżeli sprzedający wiedział o wadzie albo zapewnił kupującego, że wady nie istnieją.
Sprzedający odpowiada wobec kupującego za sprzedany towar, jeżeli wada zostanie stwierdzona w okresie 2 lat od momentu jego wydania. W przypadku towarów używanych sprzedający mogą ograniczyć okres swojej odpowiedzialności maksymalnie do roku. O skróceniu terminu kupujący powinien zostać poinformowany przed zawarciem umowy. Jeżeli kupującym jest konsument, a wada fizyczna została stwierdzona przed upływem roku od dnia wydania towaru, domniemywa się, że wada lub jej przyczyna istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego. W takiej sytuacji to sprzedający musi udowodnić, że wada powstała z winy konsumenta i nie istniała w momencie zakupu.
W przypadku, gdy sprzedający podstępnie zataił wadę towaru, kupującemu przysługuje uprawnienie do złożenia reklamacji z tytułu rękojmi, bez względu na okres, jaki upłynął od stwierdzenia wady. Sprzedający wówczas odpowiada za towar, nawet jeżeli wada zostanie stwierdzona przez kupującego po upływie 2 lat od wydania towaru.
Przykład:
Kupujący będący konsumentem zauważył wadę towaru po upływie 23 miesięcy od zakupu towaru. Jest on uprawniony do złożenia reklamacji w ciągu roku od zauważenia wady. Wobec czego wydłuża się okres odpowiedzialności sprzedającego.
Sprzedający jest zwolniony z odpowiedzialności z tytułu rękojmi, jeżeli kupujący w momencie zawarcia umowy wiedział o wadzie, dotyczy to między innymi sytuacji, gdy towar jest sprzedawany po obniżonej cenie z uwagi na wadę. Wada taka nie będzie podlegała reklamacji, ale towar będzie można zareklamować w przypadku ujawnienia innej wady.
Sprzedający jest zobowiązany do rozpatrzenia reklamacji w terminie 14 dni kalendarzowych liczonych od zgłoszenia przez kupującego będącego konsumentem żądania naprawienia towaru, wymiany towaru lub obniżenia ceny. W przeciwnym wypadku, reklamację konsumenta uznaje się za uzasadnioną. Sprzedający powinni zwrócić uwagę, że konsument winien uzyskać informację o rozpatrzeniu reklamacji przed upływem czternastodniowego terminu. Nie jest bowiem wystarczające wysłanie odpowiedzi pocztą, jeżeli odpowiedź dojdzie do konsumenta po upływie terminu.
Kupujący powinien na koszt sprzedającego dostarczyć wadliwą rzecz do miejsca wskazanego w umowie (w tym na przykład regulaminie sklepu internetowego). Koszty wymiany lub naprawy ponosi natomiast sprzedający.
Regulaminy sklepów internetowych oraz platform sprzedażowych stanowią wzorce umowne i konsumenci nie mają możliwości negocjowania postanowień regulaminowych. Każdy podmiot ustalając regulamin sklepu internetowego lub podobnej platformy powinien mieć na względzie prawo ochrony konsumentów. Jeden z przykładów ochrony konsumentów dotyczy klauzul abuzywnych (niedozwolone klauzule umowne):
Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione z nim indywidualnie nie wiążą go, jeśli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. Nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu.
Konsument może powiadomić Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów („UOKIK”) o podejrzeniu stosowania przez przedsiębiorcę klauzul abuzywnych. W wyniku postępowania w sprawie o uznanie postanowienia wzorca umowy za niedozwolone, Prezes UOKiK wydaje decyzję administracyjną, w której rozstrzyga, czy dana klauzula ma niedozwolony charakter, a jeżeli ma, zakazuje jej dalszego wykorzystywania. Decyzja, która uznaje postanowienie wzorca umownego za niedozwolone ma skutek tylko w stosunku do przedsiębiorcy, który ją stosował oraz wobec wszystkich konsumentów, którzy zawarli z nim umowę na podstawie klauzuli wskazanej w decyzji. Niemniej jednak, Prezes UOKIK może nałożyć na przedsiębiorcę stosującego klauzule abuzywne karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10% obrotu osiągniętego w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary.
Przykładowe klauzule abuzywne stosowane w regulaminach dotyczące rękojmi to:
Autor:
Kamila Kozera
Radca prawny w Kancelarii Prawnej Answer Wojciechowski i Partnerzy. Specjalista w zakresie doradzania podmiotom działającym w branży internetowej.